Badanie neurologiczne – podstawowa metoda diagnostyczna w neurologii, obejmuje badanie podmiotowe i badanie przedmiotowe układu nerwowego.

EEG polega na nieinwazyjnym uzyskaniu zapisu czynności elektrycznej kory mózgu, która po odpowiedniej interpretacji może stanowić bardzo pomocne narzędzie w rozpoznaniu wielu zaburzeń neurologicznych. Badanie EEG swoimi korzeniami sięga końca XIX wieku, od tego czasu było rozwijane i doskonalone przez wielu wybitnych badaczy i niewątpliwie przyczyniło się do lepszego zrozumienia funkcjonowania ludzkiego mózgu.

Podczas badania pacjent zakłada na głowę czepek, do którego przytwierdzone są elektrody, dzięki którym urządzenie rejestrujące będzie pokazywało zmiany zachodzące w mózgu. Na czepku rozprowadzany jest żel, dzięki któremu elektrody mogą pracować. Następnie pacjent kładzie się na leżance i nie powinien ruszać się w czasie badania. Centralne urządzenie, czyli elektroencefalograf odczytuje informacje na temat pracy mózgu. W drugiej części badania lekarz wykonuje kilka prób, które mają za zadanie pokazać pracę mózgu podczas doświadczania różnych bodźców.

Wskazania do badania EEG to m. in.:

• padaczka/epilepsja,
• zaburzenia snu,
• ilościowe i jakościowe zaburzenia świadomości,
• częste bóle głowy,
• choroby neurodegeneracyjne,
• nawracające omdlenia,
• stwierdzenie śmierci mózgu,
• zatrucia neurotoksynami.

Badanie jest pomocne w diagnostyce zaburzeń neurologicznych o różnym charakterze, u pacjentów we wszystkich grupach wiekowych. Wykorzystywane jest m.in. w diagnostyce: 

• utrat przytomności i omdleń,
• bólów i zawrotów głowy,
• drgawek o niejasnym charakterze, tików
• napadów padaczkowych / padaczki,
• zaburzeń snu,
• zaburzeń rozwoju psychoruchowego dzieci,
• zaburzeń funkcji poznawczych i uczenia się,
• zaburzeń emocjonalnych, koncentracji uwagi, stanów lękowych
• zaburzeń pamięci
• schorzeń naczyniowych mózgu,
• udaru mózgu,
• przebytych urazów czaszkowo-mózgowych